Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ

 Πόσες φορές στην ζωή μας δεν εχουμε πει "εγω αυτό δεν θα το έκανα ποτέ...." και έρχεται μια στιγμή που επαληθεύεται  αυτό που λέει ο λαός μας....ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ!..... ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΊΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΏΠΙΝΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ                                                               -------------------------               Η πτήση απ ό Λονδίνο θα προσγειωνόταν σε είκοσι λεπτά. Ο Χάρης είχε ξαπλώσει στο κάθισμά του ακούγοντας μουσική από το μικρό walkman που κρατούσε στα χέρια του .        Αποφάσισε να επιστρέψει χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν  από την τρελλοπαρέα , ήθελε να τους κάνει έκπληξη. Ήταν η πρώτη του χρονιά στο πανεπιστήμιο και έλειπε ήδη έξι μήνες. Στο τηλέφωνο μιλούσε σχεδόν καθημερινά με όλους, τον Χρήστο, την Νίκη, τον Σάκη, τον Τζώρτζη,  την Νάντια.        Η Νάντια ήταν η κοπέλα του , τέσσερα χρόνια ήταν μαζί. Από τους πρώτους μήνες της γνωριμίας τους, είδαν πως ταίριαζαν απόλυτα οι ιδέες τους , οι απόψεις τους, τα όνειρά τους. Έτσι απ
Πρόσφατες αναρτήσεις

ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ

ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ Αχ! Της μοίρας τα γραμμένα Ποιός μπορεί να τα ξεγράψει Και τα σχέδια που κάνει Ποιός μπορεί να της τ΄αλλάξει....                 Οδηγώντας το μικρό μου αυτοκίνητο, ερχόμουν για να σε συναντήσω. Πόσο πιό γρήγορα αλήθεια τρέχει το μυαλό απο το σώμα....                 Με την σκέψη μου ήμουν κιόλας κοντά σου, με πήρες αγκαλιά, σε φίλησα τρυφερά για καλωσόρισμα, ακουσα την φωνή σου να με λέει «αγάπη μου»,  αισθάνθηκα τα χείλη σου στις ρίζες των μαλλιών μου να ψυθιρίζουν Σ ΑΓΑΠΩ....                 Λίγα χιλιόμετρα μας χώριζαν, μόνο λίγα χιλιόμετρα!!!                 Ένας μήνας, είχε περάσει ένας ολόκληρος μήνας που ειχαμε βρεθεί μακρυά ο ένας απο τον άλλον και ήταν η πρώτη φορά....                 Τον διάλογο μας τον είχα ετοιμάσει κιόλας στην σκέψη μου «Πόσο μου έλειψες.....» «Και μένα μωρό μου, δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ κοντά σου, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου..» «Υπόσχεση! Δεν θα ξαναχωρίσουμε» «Υπόσχεση! Δεν θα ξαναφύγω χωρίς εσέν

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

    ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ….. Η Όλγα άνοιξε το κινητό της πάτησε το πλήκτρο ΜΗΝΥΜΑΤΑ και άρχισε να σχηματίζει τις λέξεις  « 0 ΤΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ…. » αποφασιστικά έκλεισε πάλι το καπάκι. - Όχι ! είπε, δεν μπορώ, σαν να μιλούσε σε κάποιον.  Και πραγματικά μιλούσε. Η μάλλον παραμιλούσε δέκα ημέρες τώρα με τον εαυτό της, με την συνείδησή της, με το παρελθόν της… To όνειρο…, αχ! αυτό το όνειρο είχε αναστατώσει την ζωή της, είχε ταράξει την ψυχική της ισορροπία. Πόσα χρόνια αλήθεια πίσω, την είχε γυρίσει …Έκανε έναν πρόχειρο υπολογισμό. Τριάντα πέντε χρόνια.!   Ήταν μαθήτρια εκείνη την εποχή στην Τρίτη γυμνασίου. Ο πατέρας της ήταν στρατιωτικός και η Όλγα είχε συνηθίσει στις συνεχείς μετακινήσεις από μικρό παιδί. Στο δημοτικό σχολείο, τις πρώτες τρεις τάξεις ήταν στην Λάρισα. Όταν ήρθε η μετάθεση του  αναγκάστηκε να αφήσει την γειτονιά της, το σπίτι της, τις συνήθειές της, κάθε τι που είχε αγαπήσει, να αποχωριστεί τις φίλες της. Έκλαψε, πληγώθηκε, υποσχέθηκαν να αλληλογρα