stories out of life .(.Διηγήματα).γράφει η Ντόρα Μανατάκη....

 Πόσες φορές στην ζωή μας δεν εχουμε πει "εγω αυτό δεν θα το έκανα ποτέ...." και έρχεται μια στιγμή που επαληθεύεται  αυτό που λέει ο λαός μας....ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ!..... ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΊΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΏΠΙΝΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ                                                               -------------------------               Η πτήση απ ό Λονδίνο θα προσγειωνόταν σε είκοσι λεπτά. Ο Χάρης είχε ξαπλώσει στο κάθισμά του ακούγοντας μουσική από το μικρό walkman που κρατούσε στα χέρια του .        Αποφάσισε να επιστρέψει χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν  από την τρελλοπαρέα , ήθελε να τους κάνει έκπληξη. Ήταν η πρώτη του χρονιά στο πανεπιστήμιο και έλειπε ήδη έξι μήνες. Στο τηλέφωνο μιλούσε σχεδόν καθημερινά με όλους, τον Χρήστο, την Νίκη, τον Σάκη, τον Τζώρτζη,  την Νάντια.        Η Νάντια ήταν η κοπέλα του , τέσσερα χρόνια ήταν μαζί. Από τους πρώτους μήνες της γνωριμίας τους, είδαν πως ταίριαζαν απόλυτα οι ιδέες τους , οι απόψεις τους, τα όνειρά τους. Έτσι απ

ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ Αχ! Της μοίρας τα γραμμένα Ποιός μπορεί να τα ξεγράψει Και τα σχέδια που κάνει Ποιός μπορεί να της τ΄αλλάξει....                 Οδηγώντας το μικρό μου αυτοκίνητο, ερχόμουν για να σε συναντήσω. Πόσο πιό γρήγορα αλήθεια τρέχει το μυαλό απο το σώμα....                 Με την σκέψη μου ήμουν κιόλας κοντά σου, με πήρες αγκαλιά, σε φίλησα τρυφερά για καλωσόρισμα, ακουσα την φωνή σου να με λέει «αγάπη μου»,  αισθάνθηκα τα χείλη σου στις ρίζες των μαλλιών μου να ψυθιρίζουν Σ ΑΓΑΠΩ....                 Λίγα χιλιόμετρα μας χώριζαν, μόνο λίγα χιλιόμετρα!!!                 Ένας μήνας, είχε περάσει ένας ολόκληρος μήνας που ειχαμε βρεθεί μακρυά ο ένας απο τον άλλον και ήταν η πρώτη φορά....                 Τον διάλογο μας τον είχα ετοιμάσει κιόλας στην σκέψη μου «Πόσο μου έλειψες.....» «Και μένα μωρό μου, δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ κοντά σου, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου..» «Υπόσχεση! Δεν θα ξαναχωρίσουμε» «Υπόσχεση! Δεν θα ξαναφύγω χωρίς εσέν